Als je met de trein reist heb je meer tijd over

Leven buiten de randstad brengt een groot nadeel met zich mee, realiseerde ik me. Het eindeloze reizen van ons huisje aan de bosrand, naar de grote stad werd een sleur. Maar de reis van vandaag was anders.

Na mijn vaste rustige opstartritme sloot ik het boek Today we are Rich en starte ik langzaam de MacBook op. Het was nog vroeg en dus nog lekker stil in het kleine huis. Ik opende mijn site om verder te werken aan mijn artikel.

De trap kraakte als een oude dame die uit de stoel opstond toen een van beide kinderen naar beneden liep. De trap kraakte al sinds wij in dit huis waren getrokken ruim 10 jaren geleden, en toch schrok ik er van.

Na de laatste correcties in een uitgebreid artikel over focus en de aanzet voor een nieuw artikel werd het tijd te vertrekken voor een afspraak in de randstad. De afspraak had ik een maand geleden gemaakt en ik had er eerlijk gezegd niet zo veel trek in.

Op de fiets ging ik naar het treinstation in het dorp. Net op tijd, zoals gewoonlijk, het 2e klas kaartje met dalurenkorting was gekocht en de trein kwam al aan. Het was een nieuwe trein die het kleine station binnen gleed. Net nog tijd genoeg om in te checken via FourSquare.

 
Er zaten weinig mensen in de trein. Ik koos voor een plek bij het raam aan de schaduwkant van de trein. Zo kon ik beter het scherm lezen van mijn telefoon wist ik uit ervaring.

Bij het volgende station kwam een jonge lange man naast me zitten. Hij plofte neer op de bank. Er was ruimte genoeg in de trein maar toch kwam hij direct naast me zitten. Ik keek even op en ging verder met mijn bezigheden op mijn telefoon. De Nexus S had ik net en moest wennen aan een aantal functies.

De jongeman naast me had een gebruinde huid en rasta haren. Hij leek te zijn weggelopen uit een videoclip van Bob Marley. Ieder moment kan hij “Yeah man” zeggen, dacht ik in mezelf.

Hij opende een boek, legde zijn notitie blaadje opzij en las verder waar hij gebleven was. Met een schuin oog keek ik naar het boek. Het was een bekend boek voor mij, het was van Steve Farber. Tot twee keer toe heb ik Steve Farber zien spreken en heb twee van zijn boeken gelezen. Het heeft een enorme indruk op mij gemaakt.

De ‘Yeah man’-man zag dat ik keek en zei “Interessant.” Ik keek op, “Wat?”. “Dit boek over Extreme Leadership, is interessant.” zei hij. “Ja, man. Heel interessant. Gave man ook die Steven Farber.” Oei ik betrapte me er op dat ik ‘Ja, man’ zei op een toon die je niet verwacht van een man met blauwe ogen en blond haar.

“Reis je veel met de trein?” vroeg hij. “Regelmatig. Als het kan probeer ik met de trein te gaan.”
“Mooi. Wist je dat je met treinreizen enorm veel tijd bespaart?”.

Nou daar was ik nog niet zo zeker van. In het algemeen kost het reizen per trein mij meer tijd dan de auto zeker in de daluren en ‘s avonds als ik terug reed. Ik probeerde zo open mogelijk te reageren “Oh ja? Hoe zie je dat?”

Hij legde uit: “Een reis met de trein vraagt om meer planning.” Het was even stil.

“Wanneer je met de auto gaat kijk je hoe lang de reis duurt, je schat in hoeveel extra tijd je moet nemen in verband met eventuele files, je stelt de route in op je routeplanner en je vertrekt.

Voor de reis met de trein zoek je op hoe ver het is van het station naar je afspraak. Welke andere vormen van openbaar vervoer je moet/wilt gebruiken of hoe lang je er over loopt. Je kijkt welke station en perrons je moet overstappen. Dan kijk je hoe laat de trein vertrekt en bepaalt hoe laat je moet vertrekken opdat je de trein haalt.”

“Overigens, ik ben Mark.” zei hij, voordat hij verder ging met zijn uitleg. Ik stelde mijzelf voor en gaf Mark de kans het verder uit te leggen.

“Aangezien je langer en bewuster bezig bent met de planning van je reis denk je meer na over de afspraak. Is dit nu zinvol voor mij? Wat is de verwachte uitkomst? Wat is de verhouding tussen de reistijd en de afspraak?”

“Heb jij dat ook dat mensen graag een kopje koffie met je gaan drinken of met je willen lunchen waar je voor jezelf maar niet duidelijk kunt maken wat de verwachte uitkomst is?” Ik knikte enthousiast en zei, “Ja, dat heb ik regelmatig.” Regelmatig krijg ik een mail met de vraag of we een kopje koffie kunnen drinken om te zien wat we voor elkaar kunnen betekenen.

Standaard mail ik dan terug voor meer duidelijkheid waarover we dan praten en wat zij verwachten van de afspraak. Dan valt het vaak stil aan de andere kant. Ik wilde graag horen wat Mark me hierover te vertellen had, “Hoe filter jij de zinvolle afspraken er uit?”

“Ik ontmoet graag mensen en let daarbij erg op mijn tijd, want ik heb nog veel dingen waarbij ik anderen graag bij help. Dus ik stuur een email met daarin de vraag of we via Skype contact kunnen hebben.”

“Waarom Skype?” vroeg ik. “Skype heeft het voordeel dat het voelt als telefoon en de meeste mensen zijn gewend het beeld ook te gebruiken. Zo kun je mensen in de ogen kijken en de gezichtsuitdrukkingen zien terwijl je praat.

Tijdens dat gesprek probeer ik af te stemmen of een ontmoeting zinvol is voor ons allebei. Heel vaak is zo’n eerste kort gesprek op Skype voldoende om dit te bepalen. We hebben in 15-30 minuten kennis gemaakt en weten voor nu voldoende van elkaar. Een fysieke ontmoeting levert geen bijdrage.

Soms nodigt het gesprek uit tot een afspraak waar we langer met elkaar kunnen praten. Dit kan ook weer via Skype of een ontmoeting als we verwachten dat dit meer oplevert.

Het eerste korte gesprek laat de andere persoon vaak realiseren dat een fysieke ontmoeting niet noodzakelijk is en Skype een goede oplossing is.”

“En wat is de relatie met de trein?” vroeg ik. De genoemde werkwijze van Mark stond me aan en ik wilde nog meer weten.

Mark vervolgde, “Als je aan het einde van het eerste korte gesprek tot de conclusie komt dat je meer tijd nodig hebt, maak je een nieuwe afspraak. Voor deze afspraak moet je goed plannen of het een afspraak in het land wordt of weer via Skype. Reis je veel met de trein dan ben je de reis al aan het plannen. Daardoor weet je sneller of de afspraak ook voor jou van voldoende waarde is om er voor te reizen.”

De reis was veel sneller verlopen dan ik had verwacht. Ik was aangekomen op het station waar ik moest overstappen om op tijd op mijn eindbestemming te komen.

Snel nam ik afscheid van Mark en bedankte hem enthousiast voor zijn inzichten. “Ik ga er beslist gebruik van maken.”, riep ik nog terwijl ik de trein uitstapte. Snel naar het andere peron. Daar stapte ik in de trein om mijn reis te vervolgen. Terwijl ik daar zat vroeg ik me af of ik Mark nog een keer zou zien in de toekomst. Met veel plezier ging ik verder op weg naar mijn afspraak.

Ik pakte een blaadje en schreef op:

1. Als iemand een kopje koffie wil drinken of lunch of een andere afspraak. Vraag of je eerst een gesprek via Skype kunt organiseren
2. Geef de andere persoon je Skype gegevens, leg eventueel uit waar ze Skype gratis kunnen downloaden, en spreek een datum en tijdstip af. Het gesprek duurt 15-30 minuten maximaal
3. Bepaal aan het einde van het gesprek samen of je voldoende informatie hebt of dat je een uitgebreider gesprek nodig hebt
4. Bepaal samen of dit gesprek ook weer via Skype kan of dat een fysieke ontmoeting nodig is. Kom je uit op een fysieke ontmoeting, ga dan met de trein, zodat je meer moet plannen.

Daarnaast kun je werken in de trein (veel lastiger tijdens het autorijden) en spaar je het milieu.

Je tijd effectief en efficient gebruiken is belangrijk in een goede balans tussen je bedrijf en je gezin. Meer afspraken via Skype betekent minder reizen en meer beschikbaar voor je gezin.

Hoe ga jij zorgvuldig om met je afspraken en de reistijd?

photo credit: ednl

This article is originally from ErnoHannink.nl under Creative Commons 2.5